Lieve mensen

Ik wens je graag alsnog vreugdevolle Kerstdagen en een mooie eindejaarswisseling toe, ook voor jouw geliefden.

Voor nabestaanden is echter met deze Feestdagen hun verdriet nog schrijnender.
Hun geliefde, die hen zo dierbaar was, is er niet meer. Veel vlugger dan ze hadden verwacht, is hij of zij komen overlijden.

Al de problemen daarrond komen ook nu weer intens bij mij naar boven. Dit ook nadat ik vragen zag over saturatiemeters en beademing. Ook berichten over kortademig-zijn, ondanks het kunstmatig beademen.

Als je volgens medische inzichten moet worden beademd, duurt het meestal nog even eer dat je aan de beurt bent. Als het dan zo ver is wenst iedereen je veel sterkte en succes toe, met hoop dat het lukt. Ik schrijf wel eens ” als het niet lukt mag je vooral niet de moed verliezen”. Neen, dan mag je zeker niet de moed verliezen. Dan wil je wellicht het echte adem-ondersteunen door ontspannende zorg krijgen toegepast.  .

Het zou volgens mijn ervaring en inzichten zo moeten geregeld zijn, dat veel eerder dit ondersteunen van je autonome ademen wordt aangeboden. Dan kun je erna nog kiezen voor het mechanisch beademen. Maar er is helaas nog niet veel te kiezen. Enkel is er nog maar oog en aandacht voor het technische beademen.

De laatste tijd vraag ik me steeds meer af of dit beademen jouw eigen ademen niet steeds meer onderdrukt? Blijkbaar en misschien ook begrijpelijk raak je hierdoor geleidelijk aan meer lucht-leeg. Hun of jouw longinhoud wordt als maar kleiner, omdat er niet meer ontspannen wordt doorgeademd. Mijn stelling dat je bij beademing met regelmaat je longen, ontspannen moet doorgeademd krijgen. Misschien maakt het besef van het verdriet dat ook weer deze kerstdagen naar boven komt een deur open naar vernieuwende inzichten.  Zou het niet mooi zijn ALS wordt ingezien dat ontspannen ademen ook hun en jouw levensrecht is?